Teksty Króla Juliana

A ja myślę, że kręcą i za chwilę będę miał atak!... Uwaga... Mam atak!
A teraz wzbudzę w was poczucie niższości. Zresztą uzasadnione.
A zatem, przysięgam, że was nie zawiodę, nie tylko nie zawiodę, ale powiodę ku zwycięstwu i chwale. Albowiem „We Are The Champions”!
Aaa! Paparazzi!
Aha! Już czujem słodki smak zwycięstwa. Mmm... jakbym miał coś słodkiego w brzuchu. (Wyprzedzają go pingwiny). Nie, teraz zastąpił go gorzki smród przegranej! Uuu... śmierdzi nie na żarty.
Andrzej z Zielonej Góry chce wykorzystać telefon do przyjaciela, moim zdaniem powinien strzelać.

Biedny Mort. Pozwól, że ci pomogę... Pchaj mocniej nogami! Od czego masz nogi, jak nie pchasz?!
Bo, gdyż, któż jest bardziej godny okładki niż król?
Bóg zapłać, pradawni bogowie!
Byłem dla ciebie tylko emocjonalnym materacem i to do tego nadmuchiwanym! Od teraz, kochana, śpisz na podłodze!

Chciałbym oglądać zwierzęta na komputerze. A raczej, chciałbym się oglądać na komputerze. Yyy, co to jest komputer?
Cięcie! Po reżyserskiemu to znaczy morda.
Co to za jakieś obłąkańcze wrzaski są. Nie mogę się przez nie skoncentrować na ideale, który sam ucieleśniam.

Dalej, chcę poznać granicę swojego zwyrodnienia!
Dawaj, Stefan, dawaj.
Dobra, a teraz się skup, bo wcielam się w robota i to jest wstrząsający performance!
Dziób, dziób. Chciałbym się całować, ale nie mam warg. No, ale daj dzioba, no.

Gdzie moi goście? No jazda, jazda, nie chować się, czas zacząć święto na cześć mnie i moich zmiennych humorów, bo dziś jest mój dzień!
Głupi pingwin, trzeba mieć coś we głowie, a nie na wierzchu.

Hańba ci, Maurice! Ledwie się gibiesz!
Halo! Sąsiedzi! Chciałbym pożyczyć wasze szczoteczki do zębów, żeby się wyczesać tam gdzie nie sięgam!

I właśnie dlatego muszę zaprząc swój królewski intelekt, żeby mu pomóc. No to kto chce dostąpić zaszczytu niesienia moich waliz?
I właśnie wtedy zrozumiałem, że muszę się skupić na tym, co w anegdocie zwanej życiem jest najważniejsze – na sobie.
Ich się słucha, ale oczami.

Ja i mój JJ,
u boku po lewej, to układ,
że hej-hej,
więc skacz i się śmiej-ej! (...)
Ja nawet bardziej mogę się do ciebie nie odzywać.
Julian: Jadem ulicom,
opony asfalt drom.
Pingwiny jak zobaczom drzewo,
na zawał umyrom.
Hej! Julian, Julian,
on twardy jest jak głaz...
Mort: Jedziemy panie ciut za wolno...
Trzeba wcisnąć gaz!
Jaki on przystojny! To najprzystojniejsza bestia, jaką widziałem! Nie licząc mnie, ale tego nie muszę mówić. A jednak to powiedziałem. Dlaczego? Nie mam pojęcia.
Jako król nie mogę mieć mniej, to nielegalne!
Jako moi poddani macie rozumieć, co zrobię, jeszcze zanim to zrobię.
Jakże mógłbym nie mieć władzy? Mienie władzy to obowiązek króla. Tak więc zamilcz.
Jam jest Król Julian i popieram ten plan!
Jasne, że w moje lewo! Jestem królem i wszystko lewo jest moje lewo, durny jeden!
Jestem elastyczny, ale w sprawie stopy obowiązuje zero tolerancji.
Jestem wrakiem lemura!
Jesteście bomba, pradawni bogowie!
Jeszcze jeden drobiazg. Czy mógłbym troszkę wami popomiatać? Tak tylko odrobinkę? Błagam, ja nie mam się już nad kim pastwić! Mort i Maurice mnie porzucili! Zaraz po tym, jak ich wygnałem.

Kiedy wrzeszcząca ofiara trafi już do wulkanu, to moi znajomi, bogowie, ją zjedzą – mówię o ofiarze. „Bardzo smaczna, dziękuję za tę ofiarę”. „A może jeszcze jedną?” „Nie, jedna dziennie wystarczy”. „Poważnie? Poczuję się bardzo dotknięty, jeśli nie zjesz jeszcze”. „Ale ja nie chcę kolejnej ofiary, ok?!”
Królem będąc, mam taką władzę, że mogę rozkazać wszystkim duchom i straszydłom, żeby mi stąd won. Zrób to, Maurice.
Kto nas ocali przed grozą która spada z nieba?! Ano nikt! Kto podziela ten pogląd, proszę o atak histerii.
Kto pod kim dołki kopie, ma mokro pod pachą.
Która to opowieść mnie znudziła, albowiem nie była o mnie. Kumasz zależność?

M... m... m... Maurice! Jak śmiałeś zakłócić mój sen o JJay'u! Grała muzyka i w ogóle!
Maaauriiice, nie dobiega do mnie... Prrrfff... A przecież bez... Prrrfff... Mój superkonfodopieszczaczoszybotron będzie siedział na ziemi, jak jakiś gupi fotel... Co nie lata!... Prrrfff.
Maurice! Gdzie jest ten twój łeb jak baniak, który zwykle zauważam bez trudu?
Maurice! Mój królewski zadek jest wstrętnie ignorowany! Idź, zrób coś, albo hańba ci!
Maurice! Zamknij się, gębo niewyparzona!
Maurice! Zamów nam jakieś stroje. Najlepiej coś różowego z marszczonymi rękawkami, ale bez szaleństw. Wystarczy, żeby podkreśliły moją męskość.
Mienie władzy to obowiązek króla.
Milcz jak do mnie mówisz!
Mmm... anatomia, to mnie kręci.
Moja głowa jest obnażona, moja głowa jest goła, moja głowa jest bez korony... Czarne są myśli me...
Mort! Dlaczego zeżarłeś moje choco-chrupki? Tylko nie mów, że to nie ty! Masz to wypisane na mordzie, pyszną masą czekoladową.
Może to i było niechcący, ale z premedytacją! Przytłacza mnie ogrom tej zdrady!

Na kanapce chcę przemierzać świaaat!
Maurice: Na pewno chcemy to zrobić?
Król Julian: Tak. Albowiem jest to genialne tak jak ja. A teraz wywinduj mnie!
Na przyszłość mniej rodzynków, dobrze Maurice?
Na słońcu jest rzeczywiście znacznie mniej cienia, wiesz?
Nie ma to jak wypatroszyć konika.
Nie musicie dziękować, wystarczy mnie wielbić na klęczkach.
Nie! Nie masz prawa pozbawiać mnie rózgi, to całe moje życie!. Zaraz, o jakiej rózdze mówi?
Nie tykaj się moich stóp!
Nie tykajcie mych rzeczy!
Niech duch nocy złe, gryzące te i nie, zostawią wydrę te, zostawią wydrę te, bo sypia przez nie źle, won mi! Won mi! Wynocha stąd! Won mi! Won mi! Wynocha przecz! Won mi! Won mi! Wynocha przecz!
Skipper: No i co mamy teraz zrobić?
Król Julian: Wielbcie mnie.

Obczajcie moje nowe image.
Kowalski: Oto czekoladowa eksplozja!
Król Julian: Uuu, czekoladowa, brzmi bardzo obiecująco.
Szeregowy: Czekolady jako takiej akurat nie mieliśmy...
Rico: No niestety!
Król Julian: A co mieliście?
Kowalski: Y... Głównie błoto.
Król Julian: No, świetna prezentacja, a teraz dajcie, aby mój brzuch skosztował tych pysznych pyszności.

Król Julian: Patrz oczy na mnie. Oba oczy, proszę cię, to kaprawe też!
Maurice: Ale ja nie mam kaprawego.
Król Julian: Hej, hej, nie szkodzi, patrz, ja też tak mam!
Pomocy! Ten aligator spożywa mnie wbrew mojej woli!

Taaak, zaszalejecie moi śmierdzący przyjaciele, tak zraszajcie, ile wlezie! Hej ty! Zraszaj! Zraszaj! Jeszcze po lewej.
Tak na przyszłość. Odpowiedź na każde podchwytliwe pytanie brzmi: „Ja”.
Tak śmierdzą tylko pingwiny i niektóre zakonnice.
Ten masło orzechowe cuks smakuje jakby orzech narzygał mi na język rtęcią!
Maurice: To jest piniata.
Król Julian: Co? Jaka pata? Nie wymyślaj sobie słów.
To najstraszniejszy sen, jaki miałem w głowie, prędko uszczyp mnie, albo ugryź, albo trzaśnij w twarz i wychłoszcz zadek.
Kowalski: Ty, wiesz co, Julian? Dziękuję ci.
Król Julian: Ty, wiesz co, Kowalski? Nie ma za co. No właśnie, za co?

W-w-weź jeszcze opowiedz o tym, jak ludzie chcą mnie oglądać.
Wielbcie mnie.
Wszystko lewo jest moje lewo, durny ty!

Kowalski: Yo, miotasz te owoce, czy nie, koleś?
Król Julian: Przekonałeś mnie, to będzie jednostronnie zabawne. Tak, uwielbiacie obrywać zgniłymi owocami, poznaję po krzykach.

Zająłem się ogniem!